Hoorig, hoorig, hoorig isch der Hund,
und wenn der Hund nit hoorig isch,
no isch er au nit gsund.

Scho viele hundertfuchzig Johr
gits bei uns nur Hund mit Hoor,
un hot mol oan da Pelz verlora,
hot er`n ganz bestimmt verfrora.

Hoorig isch der Hund,
hoorig des isch gsund.

Der oi trägt Locka wunderschö,
der ander hot sie uf da Zäh.
Beim oina seidig silbergrau,
beim andra Borschta wia a` Sau.

Hoorig sei, des muß mei Schatz,
von Kopf bis Fuß an jedem Platz.
Hoorig sei, des isch halt schö,
und nienerds dien sie weh.

Drum müßa mir älle hoorig sei,
denn hoorig sei, des isch halt schö,
drum müßa mir älle hoorig sei,
und nienerds dien sie weh.

Der oi trägt Locka . . . .usw.